وَذَى

وجهَه ـــــِــــ (يَذِيه) وَذْيًا: خَدَشَه.

الوَذاةُ

ما يُتَأَذَّى به.

الوَذِيّةُ

- الحقيرةُ.

يقال: دُنيا وَذِيّةٌ.